Büyük randevu... Bilsem nerede, saat kaçta?
Tabutumun tahtası, bilsem hangi ağaçta?
17 Ocak 2011 pazartesi saat 15.30 telefonum çaldı .......İçimde bir şeyler parçalandı sanki......
Telefondaki ses tanıdık ama söyledikleri bana nahoş...... Annen rahatsızlandı diyordu.....
İş yerindeydim......Hemen çantamı toparladım......Oğlumu aradım.... Elim ayağım titriyor taxi çağırmaya çalışıyordum.....ki.....Yedi dakika sonra tekrar telefonum çaldı .......İşte o an.....Hayat durdu......Anladım.....Anneni kaybettik sizlere ömür....Dediler......
İçim yandı... Yandı....Yandı......
Hemen koştum gittim....Yanına vardığımda elleri sıcaktı......Son kez elini öptüm ,öpemiyeceğim tüm bayramlar için......Cenaze araçı gelinceye kadar elleri ellerimde soğudu.....Sarardı.....Sertleşti.....Avuçlarımdan kuş gibi uçtu gitti....
62 yaşında kalbine yenik düştü......Doğumgünüme daha bir aydan fazla olmasına rağmen sanki hissetmiş gibi hediyemi günler öncesinden vermişti.....
Sözün bittiği yerdeyim ama hayat oğlum için devam ediyor......
Bu yazımı okuyan herkes hemen yanındaysa annesine sarılsın ,uzaktaysa arasın hatırını sorsun, yakındaysa ziyaretine gitsin, vefat etmişse bir dua okusun ne işiniz varsa bir kenara bırakın annenize ulaşın....Hayat bu ne olacağı belli olmaz belki siz onu yada o sizi bir daha göremeyebilirsiniz.....Haydi durma anneni ara....
Başsağlığı için yorum ve mesaj yazan ,telefonla arayan tüm arkadaşlarıma çok teşekkür ederim.....Yanımda olduğunuzu bilmek iyi geldi......
Bana bir müddet daha müsade henüz toparlanamadım....
View the Original article
0 yorum:
Yorum Gönder